කඳුකරේ මතක 11
පොඩි කාලෙ මම ආසම දෙයක් තමයි අම්මත් එක්ක පොළේ යන එක. අපේ ගෙදර තියෙන්නෙ බණ්ඩාරවෙල පාරෙ හරියටම ඇටම්පිටියෙ ඉස්පිරිතාලෙට පහලින්. ඉතින් අපි බණ්ඩාරවෙල පාරේ පොඩ්ඩක් පහලට ආවම තමයි ඇටම්පිටියෙ ටවුම පටන් ගන්නෙත්. ටවුම පටන් ගන්න තැනම ඉස්සර තිබ්බේ ශෙඩ් එක. දැන් ඒක එතන නැති වුනාට අලුතෙන් පෙට්‍රල් ශෙඩ් එකක් දාල තියනව එතනම පාරෙ අනිත් පැත්තෙන්. ඊට පස්සෙ එතන ඉඳන් පාරෙ පහලට පිළිවෙලකට කඩ පේලිය තැනින් තැන. ඔන්න සිංගර් මාමගේ සිංගර් කඩේ ගාවම තියෙන්නෙ රෝහිත මාමගෙ පොත් කඩේ. ඒ කඩේ පොඩි අපි තුන් දෙනාම යාව ජීව සාමාජිකයො කීවොත් මම හරි.
පොළේ යන එක පැත්තක තියලා මම අම්මවත් ඇදගෙන ඒ කඩේට යන්නේ තෑගි ටොපී , ස්ටිකර් චොකෝ ගන්න. අපි පොඩි දවස් වල තිබ්බා තෑගි ටොපී කියල ජාතියක්. ඒ ටොෆී එක ඔතල තිබ්බ කොලේ ඇතුල් පැත්තේ ගහලා තිබ්බා අංකයක්. ආන්න ඒ අංකෙට හිමි තෑග්ග අපිට ලැබෙනවා කඩේ මාමා ගෙන්. අනිත් එක තමයි ස්ටිකර් චොකෝ. ඉස්සරම කැන්ඩෝස් චොක්ලට්, එක ඇතුලේ එක එක ස්ටිකර් තිබ්බා. මම දන්නෑ දැන්නම් තියනවද නැද්ද කියලා නම් ඒවා. තෑගි ටොපී වලින් මට ඉස්සර තෑගි ගොඩාක් හම්බවෙලා තියනව. පොඩි පොඩි ඉමිටේශන් මාල එහෙම අපිට හරි ලොකු දේවල් ඒ කාලෙ. දිළිසෙන්නෙ මොකද්ද අන්න ඒක අපිට හරි ලොකු දෙයක් ඒ කාලේ.
ස්ටිකර් චොකෝ වලින් ගන්න ස්ටිකර් මම දුන්නෙ අයියට. එයා තමයි ඒව එකතු කරේ. එයාට තෑගි ටොපි වලින් හම්බුන කොන්ඩාකටු එහෙම එයා මට දුන්නා ඒකට හිලවුවට. වතාවක් අපේ අයියලා අහල පහල අයියලා එක්ක සෙල්ලම් කරනකොට මොකද්දෝ ස්ටිකර් රංඩුවක් ගිහින් අනූප අයියගේ ස්ටිකර් ඉරලා දාපු වෙලේ ඒ අයියගෙ තාත්තා ඒ කියන්නෙ රාළහාමි මාමා අපේ අයියලට බැනලා තිබ්බේ
උඹලට මොන ඉස්ටිපිකර්ද බං , මෙතන මරාගන්නැතුව පළයල්ලා ගෙවල් වලට " කියලා.
ඉතින් එදායින් පස්සේ අපි ඒ මාමට මූණට රාළහාමි මාමා කීවට නැති තැන කීවේ ඉස්ටිපිකර් මාමා කියලා මං පොඩි කාලෙ හිතන් හිටියේ ඒ මාමා පොලිස් රාළහාමි කෙනෙක් වෙන්න ඇති කියලා. පස්සෙයි අපෙ අම්ම මට කීවේ ඒක ඒ මාමට පොඩි කාලෙ ගෙදරට කීව නම කියල. ඒ මාමා උන්නෙ අපේ වත්තට එහා වත්තේ. වැටෙන් තමා දෙපැත්ත වෙන් වුනේ.
ඔන්න කොහොමහරි රෝහිත මාමගෙන් තෑගි ටොපී අරන් අම්මයි මායි පහලට එනකොට තියෙන්නෙ ගමේ විංකලේ. විංකලේ ගාවම තිබ්බෙ ටයර් කඩේ. ටයර් කඩේ මාම ට අයියලා කීවේ හුළං මාමා කියල. අදටත් මම දන්නෑ ඇයි ඒ මාම ට එහෙම කීවෙ කියල. කොහොම වුනත් ඒ දෙක පහු කරන් පහලට එනකොට තමයි කඩ ඔක්කොම එක ගොන්නට හම්බවෙන්නෙ. ඒ කාලෙ අපේ අම්මා බඩු ගත්තේ සේකර මාම ගෙ කඩෙන්. සේකර මාමා අපේ තාත්තාගෙ ලඟම නෑයෙක් නිසා මං කෙලින්ම ගිහින් වාඩි වෙන්නෙ මාම ගෙ පුටුවෙ.
මේකිව නං මං ලොකු වුනාම අපේ දිහාට එක්ක යනවමයි කියල තමා සේකර මාමා ඒ පොඩි දවස් වල කීවේ. ඒ කී කතාවෙ ලොකු තේරුමක් තිබුන බව මට තේරුම් ගියේ ඊට අවු. පහලවකට විතර පස්සේ. ඒත් ඒ කතාව ඇත්තක් නොවුනේ මාමා අපි අතරින් නැතුව ගිය නිසා හා එහෙ අයිය ගෙ ජීවිතේට වගේම මගේ ජීවිතේ ටත් පසු කාලීනව වෙන වෙන චරිත එක්කාසු වුන නිසා.
අම්මා මාම ලගෙ කඩෙන් ගන්න බඩු එහෙම තියා තියන්නේ අයියා ගෙදර යනකොට ඕක අපේ ගේ ගාවින් දාගෙන යන්න කියල කියන ගමන්. ඒ කියන්නෙ මාම වෑන් එකේ යනකොට ඒ බඩු මල්ල අපේ ගේ ගාවින් තියල යන්න කියන එක. අම්මටයි මටයි බරට බරේ බඩු උස්සන් යන්න බැරි නිසා. ගම් වල එහෙම තමයි. එක එක්කෙනාට උදවු කරගන්නවා.
අම්මා එහෙම කියල පහල පොළ පැත්තට යන්න හදනකොට මාත් මාම ගෙ පුටුවෙන් බහින්නෙ ඒ එක්ක ම පහලට යන්න. ඔන්න එතකොට මාමා , බට්ටි ඔය යන්ඩද ? ඔරේන්ජ් බාර්ලි එපාද ? කියල අහනව. මම අම්මගෙ අතේ එල්ලෙන ගමන් " මාම ගෙනත් තියන්ඩකො , පහලට ගිහින් උඩහට එනකොට මං මැරෙයි ඕක බීවෙ නැත්තං කියල කියනව.
මාමා ඒක අහල හයියෙන් හිනා වෙනකොට , අනේ මෙයාගෙ මැරිල්ල , අයියා අහුවෙන්නෙපා ඕවට කියාගෙන අම්ම මාවත් එක්කගෙන පොළට යනව.
පොළේ තියෙන්නෙ පහල ගම් වලින් අරන් එන අලුත්ම එළවලු. අම්මා ඒ එක එක තෝරල ගන්න ගමන් මටත් පළතුරු මොනාහරි අරන් දෙනව , උලාගන්නෑ කටේ ඕක හෝදල දෙනකල් කියල කියන ගමන්ම.
පොළෙන් බඩු අරන් අපි ආපහු එනකොට සේකර මාමා මට ඔරේන්ජ් බාර්ලි බෝතලේකුත් ගෙනත් තියල තියෙන්නෙ. ඒක බිබී ඉන්නකොට සමහර දාට මට පේන්නෙ සේන මාමව.
සේන මාමා කීවේ අපේ ගෙවල් ගාව හිටිය මනුස්සයෙක් ට. නෑකමක් නැතත් පොඩි අපි හැමෝම ඒ මනුස්සයට කීවේ සේන මාම කියල. සේන මාමා ඉන්නේ පැත්තකින් සරමක් උස්සගෙන , ලොරි තට්ටුවක කෑ ගගහා තමයි. අම්මා කොච්චරක් එපා කීවත් මං ආසම සේන මාමා කරන කියන දේවල් දිහා ඇස් ලොකු කරන් බලාගෙන ඉන්න.
සේන මාමා හරි අපූරු චරිතයක්
මතු සම්භන්ධයි.
©️ප්‍රභානී තෙන්නකෝන්.
No comments:
Post a Comment