ගෑණු ළමයි වැඩියෙන්ම ආසා රත්තරන් බඩු වලට වුනාට මම හැමදාම ආස වුනේ රත්තරන් නොවන විසිතුරු බඩු වලට. විශේෂයෙන් ම ඇස් කඩාගෙන යන පාටවල වීදුරු වළලු වලට. ඒවා දැක්කම හිතට මොකද්දෝ වෙනව. මම ඒ දිහාවට ඇදිල යනව. දාන්න බැරි සයිස් එකක් වුනත් පාට ලස්සනයි නම් මම ගන්නව, ඇත්තම කීවොත් දකින දකින තැනකදි ගත්තට මම ඒවා දාන්නෙත් නෑ, ඒත් ගන්නව.
හරියට නේල් පොලිශ් ගන්නව වගේ, කලාතුරකින් ඇරුනම මම කිසිම වෙලාවක ඒවා ගාන්නෙ නැති වුනාට, මා ගාව පාට එකතුවක් ම තියනව, පෙලක් ඒවා කල් ඉකුත් වෙලා, ගල් වෙලා , ඒත් පාට ලස්සන නිසා විසි කරන්න හිතෙන්නෙ ත් නෑ.
මට මතකයි මම ශිශ්‍යත්වෙ පාස් වුනු දවසෙ අම්ම මගෙන් ඇහුව මොනාද ඕනි කියල, මම ගත්ත කටටම කීවෙ වීදුරු වළලු කියල, ඒක අහල තාත්තා හිනා වුනා. ඒත් අම්ම බණ්ඩාරවෙලෙ එක්ක ගිහින් මට වීදුරු වළලු ගොඩක් අරන් දුන්න, තාත්තා අරන් දුන්නෙ බෝ කොළයක හැඩය තිබ්බ රත්තරන් කරාඹු දෙකක්, ඒ බෝ කොලේට තිබ්බ නැට්ට වැඩියි කියල හිතල මම ඒක කඩන්න පුදුම උත්සාහයක් ගත්ත හැටි තාම මතකයි. ඒ නැට්ටට පිහියකින් පවා මම ගැහුවා. ඒ සිද්දියෙදි අම්ම මගෙ කන පිරෙන්න බැන්න හැටි අදටත් මට ඇහෙන ගානයි.. "කොහෙද අගයක් තියන එකක් යැ, ඔය කරාඹු ගෙනල්ල දුන්න වෙලේ නැති බැරි මනුස්සයෙකුට කන්න අදින්න දුන්නනම් ඒකෙන් පිනක් වත් වෙනව. " අම්ම කෑ ගැහුවෙ එහෙම. ඒත් තාත්ත මට මුකුත් කීවෙ නෑ. රත්තරන් එහෙම කඩාගත්තට අර වීදුරු වළලු මං රැක්කෙ පන වගේ.
අම්මට මහම මහ කරදරයක් වෙලා අන්තිමේ මාව කඩයක් පැත්ත පලාතකට එක්ක නොයන තරමට මේ වීදුරු වළලු පිස්සුව මට හොඳටම තිබ්බා. ඒවයෙ පාට වල ලස්සන මාව කොහෙදෝ අමුතුම ලෝකෙකට ගෙනියන තරමට මාව වශී කරනව. මේ ලෝකෙ මං වැඩියක්ම ආස දෙයක් තියනවනම් ඒ තමයි වීදුරු වළලු.. පාට පාට දීප්තිමත් වළලු. ඊ ගාවට එක එක පාට නේල් පොලිශ්.
මගෙ මහත්තයා පවා වෙලාවකට මට හිනා වෙන තරමට ඒක උමතුවක්. මගෙ නේල් පොලිශ් වලින් එකක් හරි පුතා ගත්තා කියන්නෙ මහා රංඩුවක මුලක්. අන්තිමේ අප්පච්චී මැදිහත් වෙලා පුතාගෙන් නේල් පොලිශ් බෝතලේ ආපහු අම්මට දෙන තුරාවටම වෙන්නෙ දෙන්න රංඩු වෙන එක. ඒවා ඉතිං හරි හුරතල් රංඩු, ඒ වුනත් අදටත් මගේම පුතාට උනත් ඒව අල්ලන්න නොදෙන තරමට මම ඒවට ආසයි. පුතා වුනත් ඒ දේ කරන්නෙ මාව අවුස්සන්න පුලුවන් එකම විදිය මම ආසාවෙන් රකින දේකට ඇඟිලි ගහන එක කියන්න එයා දන්න නිසා.
කොහොම වුනත් මට නම් මේ වීදුරු වළලු භාවනාවක්. මොකද මට දරාගන්න අමාරු ගොඩක් තැන් වලදි මම කරන්නෙ වීදුරු වළලු දිහා බලා ඉන්න එක. එතකොට ඒ පාට මාව කොහෙදෝ ලෝකෙකට ගෙනිහින් ආපහු නිස්කලංක ව මේ ලෝකෙට ගෙනල්ල දානව. නිකමට කරල බලන්න, හිත නොසන්සුන් වෙලාවක , තමන් ආසාවෙන් එකතු කරන දෙයක් දිහාවෙ බලා ඉන්න.. ඒ එකතුව අරගෙන එකින් එක අත ගාලා ආපහු තියන්න. ඔබේ හිතටත් සැනසීමක් දැනේවි.
ප්‍රභානී..
No comments:
Post a Comment