සම්මත... අසම්මත...
➖➖➖➖➖➖➖➖
තමන්ගෙ දුව ගැන වදවෙන්න අම්ම කෙනෙක්ට සාධාරණ අයිතියක් තියනවය කියන්න හිතන ඔල්ගාගෙ අම්මා ඔල්ගාට කෑ ගහන්න තියාගත්තෙ වෙනද වගේම.
ඔල්ගා...
උඹ ඔය සම්බන්දෙ නතර කරන්නෙම නැද්ද?
ඒ මොකටද? ඈ අහන්න කැත්තට පොල්ල ගානට. අම්මව රුස්සන්නෙම නැති තාලෙට.
මොකටද අහන්නේ.... උඹ විකාරෙන්ද? උඹ ආස නැද්ද දෙයියනේ කියලා කසාදයක් කරන් දරු මල්ලො හදන් ජීවත් වෙන්න... අම්ම ඉන්නෙ පුදුමාකාර හිත කරදරේකින්, ඈ කෑ කෝ ගහන්නෙ ඒකයි.
ඒත් ඔල්ගා ඉන්නෙ ඒව තේරුම් ගන්න පුලුවන් තත්වෙක නෙමෙයි.
ඔය කසාද බඳින හැමෝටම දරුවො ඉන්නවාද අම්මේ.... උන් ඔක්කොමලාම හොඳින් ඉන්නවද? ඕව බොරු වැඩ... ඔල්ග එහෙම කීවෙ අම්ම දිහා නොබලා , ඈතම ඈත වලාකුලක ඇහැ රඳෝගෙන.
තවත් ඉවසන්න බැරි තැන අම්ම කරන්නෙම කෑ ගහන එක. ඔල්ගා.... උඹට බෑ ලෝක චාරිත්තරයෙන් පිට පනින්න... දෙයියන්ගේ නාමෙට කසාදයක් බැදන් පිළිවෙලක් වෙයන්... මට හිත නිදහසින් ඇස් පියාගන්න ඕනි...
ඒත් අම්ම කියන කිසිම දෙයක් ඔල්ගගෙ හිතට වැටෙන්නෙ නැති ගානයි. ඈ අම්ම එක්ක කට ගහන්න ගන්නෙ ඇගේ හිතෙත් පීඩනයක් තියන නිසාමයි. ,
ඉතිං උඹ පියාගනිං අම්මේ.. ඒක මහ අසාධාරණ කතාවක්... උඹට හිත නිදහසේ ඇස් පියාගන්න ඉඩ අරින්න මං හිත කරදරෙන් ජීවත් වෙන්න ඕනිද?.. උඹ මට කියන්නේ.. කොහේවත් ඉන්න අසරණ මිනිහෙක්වත් අමාරුවේ දාලා ඒ මත්තට මටත් අමාරුවේ වැටෙන්නද... උඹේ ඔය චාරිත්තරේ රකින්න උදවු වෙලා මුළු ජීවිත කාලෙම විඳවන්න මට බෑ... ඔල්ගා අම්මට උත්තර දෙන්නෙ පුදුම ආවේගෙකින්, අම්මට ඈව තේරෙන්නෙ නෑ.
ඔල්ගා.... මං කියන දේ තේරුංගනිං....
ඒ තමයි අම්මෙකුගෙ ආවේගය..
උඹ කියන දේ මට තේරුනාට මං කියන දේ උඹට තේරෙන්නේ නෑ අම්මේ...
අම්ම මොන තරම් ආවේගෙන් කෑ කෝ ගැහුවත් ඈ අම්මට උත්තර දෙන්නෙ ඇඬුම්බර හඬින්.
මේ අහපං දුවේ... මාත් ආසයි උඹේ දරුවෙක්ගෙ මූණ බලන්න.. පොඩි එකෙක්ගෙ හිනාවෙන් මේ ගෙයි පිරෙනවා දකින්න... උඹෙ පොඩි එකා එක්ක තරු ඇහැරෙන වෙලාවට ආර්නෝ ගඟ අයිනෙ ඉදං අහස බලන්න... ඒ පිටවෙන්නෙ අම්මෙකුගෙ හීන.. තමන්ගෙ එකම දුව ගැන දකින හීන.
අනේ නවත්තපං අම්මේ... උඹේ හීන හරී ලස්සනයි.. ඒත් ඒවා හැබෑ නොවෙනා එක ගැන මට දුකයි... උඹට පොඩි එකෙක්ගේ මූණ දකින්න ඕනම නම් ඔය පල්ලියේ ඉන්නෙ ඕන තරං පොඩි උන්.. උඹ ගිහිං උන්ව හුරතල් කරපං.. දෙයියන්ගෙ නාමෙට මට මේ ඉන්න විදියට ඉන්න දීපං.. ඈ තමන්ගෙ අම්මගෙ හීන ඔක්කොම එකට ගුලි කරලා විසිකරන ගානයි.
ඔල්ගා... දවසක මිනිස්සු උඹට ගල් ගහාවි..
උන්ට පිස්සු අම්මේ.. උඹ ඕව ගැන නොහිතා ඉඳිං..
පිස්සු උන්ට නෙමේ උඹට... මගෙ දුවේ... මගෙ රත්තරං දුවේ... ඔය සම්බන්ධෙ නතර කරාපං..... මං උඹට හොදින් ගැලපෙන කොලුවෙක් හොයන්නම්...
අම්මේ.... දේව කරුණාවෙන් කොහේවත් ඉන්න අසරණයෙක් අමාරුවේ නොදා ඉඳිං...
ඌට උගේ පාඩුවේ ඉන්න ඉඩ දීපං. මට මගේ පාඩුවේ ඉන්න ඉඩ දීපං...
මේ අහපං අම්මේ... මගේ හිත අකමැති මිනිහෙක් එක්ක මට ජීවත් වෙන්න බෑ... එහෙවු මිනිහෙක් එක්ක එකට එක ඇඳේ නිදාගන්නත් මට බෑ... හිතේ කැමැත්තක් නැතුව මට ඔය කිසි දෙයක් කරන්න බෑ.. මං එහෙම කරොත් ඒක ඒ මිනිහට කරණ ලොකු අසාධාරණයක්... හිතේ කැමැත්ත වහංගු කරං මැරෙන තුරා මට ජීවත් වෙන්නත් බෑ.. රටේ ලෝකෙ උන් අපිට හිනා උනාට අපේ දුකට උන් අඬන්නේ නෑ අම්මේ.. කියන දේ තේරුං ගනිං...
මේ අම්මගෙයි දූගෙයි රංඩුව පාරෙන් එපිට මේපල් ගස් පාමුල ගෙදරට පවා ඇහෙන්න ඇති. ඒත් මේක වටපිටාවට මේ වෙද්දි හුරු වෙච්ච රංඩුවක්. අම්ම කියන කිසිම දෙයක් නාහා එලියට බහින්න හදන ඔල්ගගෙන් ඇගේ අම්ම මෙහෙම ඇහුවෙ උත්තර දැන දැනමයි.
හොඳයි... දැං උඹ ඔය කොහෙද යන්නේ... ?
ගඟ ගාවට... ඒ තමයි ඔල්ගගෙ සුපුරුදු උත්තරය.
මේ ගොම්මනේ..
ඔවු... තරු ඇහැරෙන වෙලාව හරි ලස්සනයි අම්මේ... ආදරවන්තයන්ට ඒක තමයි ආදරේ කරන්න හොඳම වෙලාව... මෙහෙම කියපු ඔල්ගා යන්න යනවා.
හ්ම්ම්ම්... අනේ මංදා කෙල්ලෙ... පරිස්සමින්.. අම්ම ඔල්ග යන දිහාවෙ බලන් එහෙම කීවෙ නොකියා බැරිකමට. ඔල්ගා වුනත් ඒක දන්නව.
ආ ආවෙ ආර්නෝ ගඟ ගාවට. ඈත තියාම ඈ දැක්කෙ ඇගේ ඇස් බලාපොරොත්තුව හිටි දසුන. ඒ ඇගේ බලාපොරොත්තුව. ඇය පතන ඇගේ ජීවිතය..
ඔල්ගා.... මගෙ කෙල්ල.... මගේ ආදර කෙල්ල... මොකද මේ මූණ අඳුරු වෙලා....
හැමදාමත් එකම තැටිය... අම්මගෙ වදේ...
මොකද කියන්නේ...
කොල්ලෙක් හොයන්නම් කියන්නේ..මට බඳින්න... උන්දැට ඕනිලු දරු සුරතල් බලන්න...
ඉතිං මොකෝ කීවෙ....
මං කීවා පල්ලියේ ඉන්න ළමයෙක් හුරතල් කරන්නය කියලා...
ඒත් අම්ම පවු කියලා හිතෙන්නෙ නැද්ද...
ඊට වඩා මං පවු කියලා හිතෙන්නෙ නැද්ද... ඔය මට බන්දන්නය කියලා අම්ම දඟලන කොල්ලා පවු කියලා හිතෙන්නෙ නැද්ද... හිතට එකඟ නැතුව ජීවත් වෙන්න පුලුවන්ද... කිසිම හැඟීමක් නැතුව මිනිහෙක්ට ලං වෙන්න පුලුවන්ද... කිසිම හැගීමක් දැනීමක් නැතුව රූකඩයක් වගේ ජීවත් වෙන්න පුලුවන්ද... එහෙම ජීවත් වෙන්න උනොත් අපි පවු නැද්ද...
ඔවු.. ඒක ඇත්ත.... ඒ කියන්නේ.. මට එච්චරම ආදරේද?.
ඔවු කියාරා... මගෙ රත්තරං කෙල්ල... මං ආදරෙයි..
ඒත් ලෝකයා... උන් අපිට හිනාවේවි...
ඔවු.. උන් දන්නේ හිනාවෙන්න... ඒත් උන් ඇයි නොහිතන්නේ අපිත් මිනිස්සු බව... අපිටත් ආදරේ ඕනි බව... අපි සත්තු නොවන බව.. මිනිස්සු අපිව කොන් කරාවි... අපිව පිලිකුල් කරාවි.. අපිට පද හදාවි.... ඒත්... අපි අපිව දන්නවානම්... අපේ අසරණ කම දන්නවානම්.. අපිට ලෝකෙන් වැඩක් නෑ කෙල්ලේ..
ගෑණියෙක් පිරිමියෙක්ව බදින්නම ඕනි කියලා කොහෙකවත් නීතියක් නෑ... පිරිමියෙක් ගැන ආසාවක් හිතෙන්නේ නැත්තන්.. අපි උන්ව බැඳන් උන්ට කරන්නේ අසාධාරණයක්... ඒක ලෝකෙ අපිට හිනාවෙන උන් දවසක තේරුම් ගනීවි කියාරා... එතකං අපි බලා ඉමු...
ඉර බැහැන් යන හැන්දෑවෙ කියාරගෙ අත් අල්ලන්, ඒ ආර්නෝ ඉවුරෙ ඔල්ගා ජීවිතේ ගැන හීන දැක්කා , කවදාවත් ඉටුවෙයිද ? නොවෙයිද ? කියන්න ගැන හාංකවිසියක් වත් හිතන්නෙ නැතුවම ඈ හීන දැක්කා...
නිමි..
No comments:
Post a Comment